Padaczka jest nieuleczalnym schorzeniem przewlekłym, które charakteryzuje się przede wszystkim napadami drgawek. Ich przyczyną jest gwałtowne i samoistne wyładowanie neuronów w mózgu. Na epilepsję cierpi blisko 65 milionów na całym świecie. Padaczka może dotknąć każdego, niezależnie od płci i wieku. Choć częściej występuje u mężczyzn, niż u kobiet.
Wyróżnia się napady uogólnione oraz częściowe. Uogólnione ataki padaczkowe charakteryzują się wyładowaniem neuronów w obu półkulach mózgu jednocześnie. Z kolei podczas napadów ogniskowych wyładowania padaczkowe występują tylko w jednej półkuli mózgu. Napady proste najczęściej trwają około kilku sekund. Natomiast napadom złożonym towarzyszy utrata świadomości, zaburzenia wzroku i orientacji przestrzennej, drgawki.
Napad padaczkowy może być sprowokoway na przykład przez:
- gorączkę
- odstawienie alkoholu (u alkoholików)
- nieprawidłowe stężenie cukru we krwi
- urazy, guzy głowy.
Epilepsja jest chorobą nieuleczalną, ale w większości przypadków napady można kontrolować za pomocą farmakoterapii. Dlatego ważne jest szybkie rozpoznanie.
Spis Treści
Padaczka – przyczyny choroby
Ataki epilepsji mogą być spowodowane przez wiele różnych czynników. Są to na przykład:
- groźne urazy głowy
- blizna glejowa powstała po urazach mózgu (epilepsja pourazowa)
- gorączka
- udar
- choroby naczyniowe
- niedotlenienie mózgu
- guz mózgu lub torbiel
- demencja lub choroba Alzheimera
- uraz okołoporodowy
- niedotlenienie okołoporodowe
- AIDS
- zapalenie opon mózgowych
- zaburzenia genetyczne lub rozwojowe
- choroby neurologiczne
- czynniki genetyczne.
Epilepsja – typowe objawy choroby
Charakterystycznym objawem padaczki są bez wątpienia napady padaczkowe. Objawy różnią się w zależności od rodzaju napadu. W związku z tym możemy wyróżnić:
Symptomy, które towarzyszą uogólnionemu atakowi epilepsji:
- zawroty głowy
- utrata przytomności
- zaburzenia smaku, węchu oraz orientacji przestrzennej
- mrowienie, drętwienie kończyn
- drgawki.
Objawy złożonego częściowego napadu epilepsji:
- nieświadome wykonywanie niektórych czynności
- znieruchomienie
- brak kontaktu z otoczeniem.
Uogólnione ataki padaczki
Uogólnione ataki padaczkowe charakteryzują się wyładowaniem neuronów w obu półkulach mózgu jednocześnie. Tego typu napadom przede wszystkim towarzyszy utrata świadomości.
Lekarze wyróżniają sześć typów ataków uogólnionych.
- Napady krótkotrwałe (ataki nieświadomości), które z reguły trwają około kilku sekund. Typowe objawy: drganie powiek, sztywnienie ciała.
- Ataki toniczne, podczas których dochodzi do silnych skurczy mięśni całego ciała.
- Atoniczne napady epilepsji. Charakteryzują się nagłym zanikiem napięcia mięśniowego, co może spowodować nagły upadek chorego na ziemię.
- Ataki kloniczne epilepsji charakteryzują się powtarzającymi się gwałtownymi skurczami mięśni twarzy, szyi i ramion.
- Miokloniczne ataki powodują spontaniczne szybkie drgania rąk i nóg.
- Napady toniczno-kloniczne (ataki grand mal). Charakterystyczne symptomy: usztywnienie ciała, utrata kontroli nad ruchami pęcherza lub jelit, utrata przytomności. Chory podczas napadu może przygryźć język z powodu nagłego skurczu i rozkurcza mięśni żuchwy.
Co może sprowokować kolejny napad padaczkowy?
Pacjenci z epilepsją często deklarują, że są w stanie przewidzieć zbliżający się napad. Kolejny atak epilepsji u osób chorych na padaczkę może być sprowokowany przez następujące czynniki:
- brak snu
- spożycie alkoholu, kawy
- stosowanie niektórych leków
- migotanie obrazu na ekranie komputera czy telewizora
- gorączka
- przejadanie się czy pominięcie posiłków.
Pojedynczy napad padaczkowy nie wymaga leczenia.
Osoby cierpiące na padaczkę prawdopodobnie mogą przewidzieć ataki padaczkowe i odpowiednio zapobiegać im. Z pomocą przychodzi prowadzenie dzienniczka, w którym chory zapisuje czynniki prowokujące napady, objawy, pora dnia, kiedy najczęściej do nich dochodzi. Takie dzienniczki są bardzo pomocne podczas dobierania leków oraz metod leczenia, dlatego warto je prowadzić.
Padaczka – rozpoznanie
W celu rozpoznania padaczki lekarz bez wątpienia najpierw przeprowadzi wywiad, podczas którego zapyta pacjenta o przebieg ataku, zażywane leki oraz inne choroby. Później może zlecić wykonanie badania neurologicznego, badanie krwi, EEG (elektroencefalografia), pozytonową tomografię emisyjną oraz tomografię komputerową.
Padaczka – metody leczenia
W leczeniu epilepsji stosuje się przede wszystkim leki przeciwpadaczkowe, które zmniejszają częstość występowania napadów. Zalecane też jest stosowanie diety ketogenicznej. Alternatywą prawdopodobnie może być leczenie za pomocą stymulatora nerwu błędnego.
